Πριν περίπου δύο χρόνια... μου έκανες δώρο το ταξίδι αυτό! όπως σου είχα πει... ήταν το μεγαλύτερο και καλύτερο δώρο που μου έχει κάνει κανείς! ως πολύ γνωστό και τετριμμένο... όλα τα καλά κάποια στιγμή τελειώνουν!

όμως όταν όταν κάποιος φεύγει από τον παράδεισο... θέλει να είναι σίγουρος ότι είτε θα επιστρέψει.. είτε με κάποιο τρόπο θα τον πάρει μαζί του! για το λόγο αυτό λοιπόν σου ζήτησα... ξαπλωμένοι εκεί στον καναπέ του δωματίου μας και κοιτώντας έξω τον τροπικό μας "κηπάκο"... να κλείσουμε τα μάτια... και να πάρουμε μαζί μας την εικόνα, τις μυρωδιές ακόμα και τον ήχο του "ενοχλητικού" εξωτικού πουλιού!

ήθελα απλά να ξέρεις ότι σήμερα δύο χρόνια μετά...μυρίζω. βλέπω και ακούω τα πάντα... σαν να είχαμε μείνει ακόμα εκεί!

σε ευχαριστώ!